Paul, 14 weken - er op uit - OEB (Old English Bulldog)

Oww, wat is ie toch een skeet. 4 touwen en een knuffeltje slingeren door de kamer als ik bij Paul kom voor het tweede consult. Hij is relatief rustig en wil toch nog even kijken of ik te vangen ben voor contact door in mijn benen te klimmen. De baas zou graag direct de leiding willen overdragen. Maar nee, ik vraag of dit toch niet beter bij haar kan blijven, deze schone rol.

Zo kunnen we de vorderingen en de timing beter observeren en zien we dat zowel het weglaten van een beloning (maak een boom van jezelf en kijk vooral de andere kant op) als het belonen voor een goede actie (op je kussen) en (blijf) steeds beter gaat werken.

Het lopen -na de koffie- naar het park (40 meter) vindt hij nog steeds maar niks (stomme straatstenen?). Dus, hop in de fietsmand voor een habilitatie oefening. Ik loop netjes mee naast de mand, voor het geval hij er toch liever uitspringt, maar dat is niet het geval.


Eenmaal in het park, op het gras, gaat meneer lekker op avontuur tussen de grassprieten, herfstbladeren. Een meeuw of een eend lijkt m wel wat om te vangen. Hij borstelt, want het is allemaal anders dan de comfort zone, maar is al snel weer in staat  "normaal". Langs de fiets een ander veldje opzoeken kost wat overtuigingskracht, ja ik kan ook in de hondenspeelstand, en dan waggelt hij toch vrolijk mee over de brug.

Even verderop spotten we een grote Duitse Dog van 6,5 jaar. We vragen of de meneer eventjes tijd wil maken en dat wil hij. En juist, op dit soort vertederende momenten (supergroot en ieniemieni) heb ik natuurlijk mijn telefoon niet bij me voor een leuk filmpje.

Daarom wat voorbeeld-fotoos van hondenforum.
Paul mag onderdoor en overheen, de Dog geeft mooie kalmerende signalen af, terwijl Paul steeds verder uitdaagt tot spelen. Dan, volgt uiteindelijk een grom en is het spel voorbij.

Binnen 20 minuten in totaal zijn we weer terug, met Paul in de fietsmand. We draaien ons om om afscheid van elkaar te nemen en horen in de bench een luid gesnurk. Weer veel nieuwe indrukken om te verwerken.

Meet (or Meat) Paul, 14 weken energie in huis

Incluis de opleiding tot Hondenspecialist (ja, zo heet dat) is het feit dat je direct benoemd wordt tot Puppy Coach. 
Dit deel ik dan ook vol blijdschap als er interesse in mijn bezigheden is tijdens het wandelen van de honden.

Paul is een lieverdje, met heel scherpe tandjes, die veters, schoenen en broeken van de visite interessant en lekker vindt (hij negeert de visite, zegt de baas).
Hij heeft nog iets wat nog niet zo lekker loopt, namelijk: het wandelen zelf. Hoeft voor hem niet zo. Ondanks de zon is het natuurlijk ook veel kouder dan in dat gezellige warme nest bij moeder thuis, met die 5 grote soortgenoten in de buurt. Who needs anything else but a good meal?

Vandaag trainden we een simpel eerste ding. Een OEB is echter zeer leergierig en vooral hongerig en laat zich niet om de tuin leiden (buiten dat hij vol zit met prachtige karaktertrekken natuurlijk). Zitten, liggen en op het kussen ging fantastisch, zo lang als ik er maar mee door ging.
Anders ging hij wel verder met mijn veters, broek en vest.

Onder de schrammen mijn studiegenoten aangeroepen. Tips erg welkom.

Een Golden Pei - enorm trouwe gezinshond in een lekker ruim jasje

Niet iedereen vind het leuk of aan te moedigen, maar de hond is er. En zij kan er niets aan doen. 2 tegenstrijdige karakters in haar verenigd, het moet hoe dan ook best lastig voor haar zijn.

Nemen we het beste van de 2 werelden, of zitten er ook scherpe kantjes aan. Dat risico is er natuurlijk wel. De erfelijke eigenschappen en de werkprestaties van de voorouders drukken wel degelijk een stempel op jouw gedrag en/of voorkeuren.
Als gedragstherapeut nemen we je herkomst altijd serieus, hoe moeilijk dat soms ook is. Bij voorbeeld door het ontbreken van de stamboom, of het ontbreken van het recept van de mix.  Of omdat er geen warme overdracht kon zijn, je was een zwerver of een toevallige survivor (wat dan ook wel weer wat van je erfelijke karakter weergeeft).

De baas die Luna uitlaat en verzorgt maakt zich zorgen. Volgens de 2 lijstjes (Golden Retreiver en Shar Pei) hebben we te maken met een zelfverzekerde, niet te overtreffen gezinshond, die terughoudend is naar vreemden, daardoor waakser en met een lagere agressiedrempel als hij dit van de Shar Pei erft. Lief voor kinderen en de eigen mensen, maar verder... een jager of een sporter, een zwemmer of een aporteur. Gewoon maar kijken wat ze echt leuk vindt (in ieder geval niet te vangen voor een brokje, hoort niet bij Golden Retreiver).

In sommige gevallen stokt misschien de analyse, maar we gaan voor Luna op zoek naar een leuker sociaal leven door meer te kijken naar de dieren en spelvormen die ze gezellig en aantrekkelijk vindt, zodat ze voldoende afleiding en gezonde beweging krijgt om ook beter in staat te zijn andere honden te 'lezen' die een beetje van haar schrikken af en toe.

Als we dichter bij de clue zijn, komen we hierop terug.

P.S.wist je dat Shar Pei aanleg heeft voor slechtziendheid?

Zondag, de dag erna

Naar school 

Een inhaalslag, zo voelt het. Terugpakken en het roer omgooien. Eindelijk een opleiding waarbij ik niet in slaap val, het clickt eigenlijk meteen. Het gevoel dat je maar niet helemaal kon vatten. Zo blij als een jonge hond wil ik het hele landschap verkennen. Hier val ik dus meteen door de (honden)mand. Ik zie een berg uitdagingen en wil ze allemaal tegelijk oppakken:

Wat gaan we doen 

• De eigen honden bijscholen (bij Monique in Heerhugowaard)
• Honden opvangen die prima bij onze meiden matchen (Kwispels Vakantie dus) en gezellig kunnen blijven logeren
• Hond en mens optimaal matchen (dus het beste systeem bouwen van Nederland)
• Een model en kwaliteitsnormen opstellen
• En natuurlijk, die 2000 asiel- en zwerfhonden niet vergeten die hetzij een tijdelijk, danwel vast gastgezin zoeken in Nederland (wat doen al die stichtingen en asiels zoal)
• Flink wandelen, observeren en ontmoeten van honden
• Onze bakfiets en auto restylen (bouwen aan het merk)
• En cases zoeken voor mijn papier(tje)

Op zoek naar een case

Na module 2, gisteren in Almere bij Arnoud Busscher, maar even naar lucht happen. Dus in de benen voor een rondje Heemskerk van 15 kilometer door polder en duin. Wel een beetje nat maar goed ingepakt en op de waterdichte wandelschoenen met 7 mm extra verhoging op rechts, wegens een te kort been, op pad. Achter ons huis komen we de buurman tegen van de hoek, waar een grote airdale terrier ons altijd verwelkomd door al zijn tanden door het hek te steken onder luid geblaf en gestorm. Hij heeft een jonge reuzenschnautzer erbij en wil niet op puppytraining omdat hij dan het gevoel heeft zelf afgericht te worden. Zie hier, een interessante case. Om de hoek. Nu maar hopen dat hij zich snel bij me meldt om samen een studie te maken van dit prachtige beest.