Ik heb mijn man nooit eerder horen grommen.
Nu wel. Dus behalve dat ik verantwoordelijk ben voor de opvoeding en begeleiding van de pup, moet ik ook zorgen dat zijn humeur op orde blijft.
Tegelijkertijd vormen zich 4 kampen in de huiskamer. 1: Bijke en Beau die al die spelletjes en beloningen ook heel erg leuk vinden, maar bij bemoeienis in een conflict dreigen te raken, Kamp 2: Paul himself, draagt mij als camera op zijn rug, zodat alles wat hij doet direct beloond of direct afgewend kan worden. Kamp 3: Mijn Lief, die bij het horen rollen van een grote-hondensnoepsjesbal-van-hard-plastic-op-een-houten-vloer nu een fobie heeft ontwikkeld voor omvallende kerstpoppen met alles erop en eraan. Kamp 4, ikzelf, bang voor mijn uitgebreide vloeradministratie en plantjes die overal in de serres staan opgesteld wegens behoeding voor vrieskou en mogelijke vergiftiging niet uitgesloten bovendien.
De vele toonaarden aan snurkgeluiden variëren van een bibberende droom snurk, tot een licht blafje snurk en van zware varkens snurk tot lichte tevreden zuchtjes snurk.
Paul SNURKT, nog erger dan mijn man.
Als een echte 17 weken baby, is hij na een half uur in de woeste wind in het bos en/of veld en een autoritje eigenlijk al niet meer zo in om de auto uit te komen. Eenmaal binnen is het nog een half uurtje spelen en daarna weer bijtanken voor de volgende sessie (ongeveer elke 3 a 4 uur te herhalen).Hij laadt dusdanig op dat zijn lust tot spel eenmaal buiten, groot, groter, grootst is en wij zijn dan ook heeel blij als er een 10-jarige grote dame (Heidewachtel) zijn spel beantwoordt met lieve, speelse gebaren.
Even de aandacht af van Beau, die met haar dikke huid toch wel het meest weg heeft van een moeder die Paul-dingen-leert-als-jagen-graven-speuren. De lichaamsduwen vindt Paul erg leuk. Beau iets minder.
Bijke maakt zich min of meer onzichtbaar. 9 van de 10 keer wordt zij dan ook in dat ruwe spel omzeild.
Iedereen schudt toch wel na zo'n uitje weer wat stress uit z'n lijf.
Tussendoor wordt er na een robbertje wat geniest (informatie verwerken van de lichaamstaal oefening) en aan het eind, voor het instappen in de auto schudt iedereen zich even lekker uit.
Op naar de warme mand!
Let wel: Paul luistert heel erg goed!
Zo was de kerstpop voordat de Bal met Hondensnoepjes erachter rolde...
Een pup is alleen sneller moe van alle nieuwe indrukken. Je ziet ook duidelijk zijn reacties op dingen en geluiden die hij nog niet kent en je ziet ook dat hij dat best wel griezelig vindt. Ook deze informatieverwerking kost veel energie.
Door door mijn knieen te zakken loopt Paul nu automatisch naar mij toe. Mijn gebarentaal werkt ook!
Als t wat langer duurt, dan heeft hij vast dringende snuffelwerkzaamheden ;).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten