Het klinkt lastig en het is ook lastig. Maar een dominante hond bestaat "helaas" niet (meer). De theorie is achterhaald, de hond is een conflictmijdend dier.
De hele hondenwereld staat op zijn kop om maar u in zo veel mogelijk kleuren, geluid en tekst duidelijk te maken dat uw hond weliswaar voor u bedreigend gedrag laat zien. En dat dit geen dominantie genoemd mag worden.
Het is een negatief, vies woord en daar houden we niet van. Los van het feit of u het zo ervaart of niet.
In de meeste gevallen is de eigenaar zelf de Man van de harde aanpak, of de continu corrigerende en te weinig tijd hebbende Met de Broek aan-vrouw. Dat vindt de hond niet leuk en deze vertrouwt de zaak niet meer. Tijd voor verandering zegt de hond en dat is eigenlijk best wel logisch.
In de overige gevallen (wanneer de dominantie zich richt op andere honden in plaats van op de mens) is er sprake van een gedragsprobleem dat heel divers van oorsprong en heel divers van uiting kan zijn.
In het ergste geval lijkt het alsof de hond op zoek gaat naar een conflictsituatie met een soortgenoot, maar ook dit betekent niet automatisch dat de hond last heeft van een dominantie-probleem.
In slechts een heel enkel geval gaat het om een overheersende, zelfverzekerde (vanuit bloedlijn nu eenmaal zo) reu die dit gedrag alleen vertoont als hij een gelijke ontmoet. Hij vindt dan dat er beslist moet worden over diverse zaken zoals "wie mag hier plassen of wie is hier in dit gebied belangrijker". In essentie is deze reu nog steeds hond en dus een conflictmijdend dier. Hij zal daarom in eerste instantie (in split seconds) de ander ervan proberen te overtuigen dat het geen zin heeft om toenadering te zoeken. Omdat de ander ook subtiele signalen in split seconds afgeeft dat het wat hem betreft ook zo is, kan de een van de ander hevig schrikken/bang worden en dus "zich gaan verdedigen". Beide gaan niet snel over tot een onderdanige houding.
Voor deze 2 heren geldt dat het haantjesgedrag dat volgt nog wel uitgelegd mag worden als dominantie-agressie. Zij zijn de beste kandidaat voor een koude emmer water en acute scheiding om erger te voorkomen.
Let wel: de baas of do-it-yourself-therapist die vervolgens denkt met onderdrukking deze hond te kunnen tunen, maakt de hond doodsbang en loopt zelf ernstig risico. Neem contact op met een Hondengedragsspecialist via de Nederlandse Vereniging van Hondenspecialisten voor een veilige en voor de hond (en mens) gezonde therapie.
Dus nooit meer zeggen he.. "Ik heb een dominante hond. " afgesproken?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten